กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกษัตริย์องค์หนึ่งประชวรและทรงคิดจะ
ตัวเอง ‘ฉันนอนอยู่บนเตียงที่น่าจะเป็นเตียงมรณะของฉัน’ แล้วเขาก็พูดว่า ‘บอก จอห์นผู้ซื่อสัตย์มาหาฉัน' จอห์นผู้ซื่อสัตย์คือผู้รับใช้ที่เขาโปรดปราน และถูกเรียกเช่นนั้นเพราะว่าเขาเป็นเช่นนี้มาตลอดชีวิต จริงกับเขา เมื่อเขามาถึงข้างเตียง กษัตริย์จึงตรัสกับ จอห์นผู้ซื่อสัตย์ที่สุด ฉันรู้สึกว่าจุดจบของฉันใกล้เข้ามาแล้ว และฉันไม่มี ความวิตกกังวลยกเว้นเรื่องลูกชายของฉัน เขายังเด็กมากและไม่สามารถ รู้จักวิธีนำทางตัวเองอยู่เสมอ ถ้าคุณไม่สัญญาว่าจะสอนฉัน ให้เขาทุกสิ่งที่เขาควรจะรู้และเป็นพ่อบุญธรรมของเขา ฉัน ไม่สามารถหลับตาลงอย่างสงบได้' แล้วจอห์นผู้ซื่อสัตย์ก็ตอบว่า 'ฉันจะ ไม่ละทิ้งพระองค์ และจะรับใช้พระองค์ด้วยความภักดี แม้จะต้อง ทำให้ฉันเสียชีวิต' เมื่อได้ยินดังนั้น กษัตริย์ชราจึงกล่าวว่า 'ตอนนี้ฉันตายอย่างสบายใจแล้ว และสันติสุข' แล้วพระองค์ตรัสเพิ่มเติมว่า 'หลังจากที่ฉันตายแล้ว เจ้าจะต้องแสดงให้เขาเห็น ทั้งปราสาท - ห้องโถง ห้องโถง ห้องใต้ดิน และห้องใต้ดินทั้งหมด สมบัติซึ่งซ่อนอยู่ภายในแต่เป็นห้องสุดท้ายในที่ยาว ห้องแสดงภาพเจ้าหญิงแห่งท้องทะเลสีทอง อยู่อาศัย อย่าให้เห็นเลย ถ้าเขาเห็นภาพนั้น เขาจะล้มลง หลงรักนางอย่างสุดหัวใจ และจะล้มลงไปเป็นลมไป ด้วยอันตรายใหญ่หลวงเพื่อเธอ ดังนั้นคุณต้องปกป้องเขา จากนั้น' และเมื่อยอห์นผู้ซื่อสัตย์ได้ให้คำสัญญาของเขาอีกครั้งหนึ่ง กษัตริย์องค์เก่ากล่าวถึงเรื่องนี้ กษัตริย์ไม่พูดอะไรอีก แต่เอาศีรษะวางไว้บน หมอนของเขาแล้วก็ตาย เมื่อกษัตริย์ชรานั้นถูกหามไปที่หลุมศพ จอห์นผู้ซื่อสัตย์เล่าว่า กษัตริย์หนุ่มทรงสัญญากับบิดาของพระองค์ทุกอย่างก่อนสิ้นพระชนม์ และกล่าวว่า 'ข้าพเจ้าจะรักษาสิ่งนี้ไว้แน่นอน และจะซื่อสัตย์ต่อท่านเหมือนอย่าง ฉันได้ซื่อสัตย์ต่อพระองค์ แม้ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม' เมื่อการไว้ทุกข์สิ้นสุดลง จอห์นผู้ซื่อสัตย์กล่าวกับเขาว่า 'ถึงเวลาแล้วที่ คุณควรเห็นมรดกของคุณ ฉันจะแสดงมรดกของพ่อคุณให้คุณดู พระราชวัง' แล้วพระองค์ก็ทรงพาเขาไปทั่วทุกแห่ง ขึ้นและลง และทรงปล่อยให้เขา เห็นความร่ำรวยและห้องชุดอันโอ่อ่าทั้งหมดเพียงแต่มี ห้องหนึ่งที่เขาไม่ได้เปิดออก ซึ่งเป็นห้องที่แขวนสิ่งอันตรายไว้ รูปภาพ อย่างไรก็ตาม รูปภาพนั้นถูกจัดวางไว้ในตำแหน่งที่เมื่อประตูถูกปิด เปิดดูตรงๆ เลยก็เห็นเป็นภาพเขียนที่งดงามมาก ดูเหมือนว่ามันยังคงหายใจและมีชีวิต และไม่มีอะไรอีกแล้ว มีเสน่ห์หรืองดงามยิ่งกว่าในโลกทั้งใบ กษัตริย์หนุ่ม อย่างไรก็ตาม สังเกตเห็นว่าจอห์นผู้ซื่อสัตย์มักจะเดินผ่านคนนี้เสมอ ประตูแล้วพูดว่า ‘ทำไมคุณไม่เคยเปิดประตูนี้ให้ฉันเลย’ ‘มี บางอย่างในนั้นเขาตอบว่า 'ซึ่งจะทำให้คุณหวาดกลัว' แต่ กษัตริย์ตรัสตอบว่า “ข้าพเจ้าได้เห็นพระราชวังทั้งหมดแล้ว และข้าพเจ้าต้องการทราบว่ามีอะไรบ้าง” ในห้องนี้ด้วย และเขาก็ไปพยายามพังประตูโดย บังคับ จากนั้นจอห์นผู้ซื่อสัตย์ก็ยับยั้งเขาไว้และกล่าวว่า 'ฉันสัญญากับคุณ พ่อก่อนที่เขาจะตายว่าท่านไม่ควรเห็นสิ่งที่อยู่ในนี้ ห้องนั้นอาจนำความโชคร้ายมาให้คุณและฉันอย่างใหญ่หลวงที่สุดได้' “ไม่หรอก” กษัตริย์หนุ่มตอบ “ถ้าฉันไม่เข้าไป มันก็จะเป็นของฉัน” การทำลายล้างที่แน่นอน ฉันไม่ควรได้พักผ่อนทั้งวันและคืนจนกว่าฉันจะมี เห็นด้วยตาตัวเองแล้ว ฉันจะไม่ออกจากที่นี่อีกจนกว่าคุณ ได้ปลดล็อคประตูแล้ว.' แล้วจอห์นผู้ซื่อสัตย์ก็เห็นว่าไม่มีความช่วยเหลือใด ๆ อีกต่อไปแล้ว และด้วย ใจหนักอึ้งและถอนหายใจหลายครั้ง จึงพยายามค้นหากุญแจจากกลุ่มคนใหญ่คนโต พอเปิดประตูเข้าไปก่อนก็คิดยืนดู เขาสามารถซ่อนรูปนั้นไว้ตรงหน้าได้ เพื่อไม่ให้พระราชาเห็น อยู่ตรงหน้าเขา แต่สิ่งนี้จะมีประโยชน์อะไร กษัตริย์ทรงยืนอยู่บน เขย่งเท้าและเห็นมันอยู่เหนือไหล่ของเขา และเมื่อเขาเห็นภาพเหมือน ของหญิงสาวผู้งดงามและเปล่งประกายด้วยทองคำ อัญมณีล้ำค่า เขาก็ล้มลงกับพื้น จอห์นผู้ซื่อสัตย์รับไป เขาลุกขึ้นพาเขาไปที่เตียงและคิดด้วยความเศร้าโศก ' เคราะห์กรรมได้เกิดขึ้นแก่เราแล้ว พระเจ้าข้า แล้วจะมีผลสิ้นสุดอย่างไร แล้วท่านก็ให้เหล้าองุ่นหนุนกำลังใจจนท่านกลับมีกำลังใจขึ้นอีก ถ้อยคำแรกที่กษัตริย์ตรัสคือ “โอ้ ภาพเขียนที่งดงามมาก” “นั่นเป็นของใคร” “นั่นคือเจ้าหญิงแห่งบ้านทองคำ” ตอบกลับ จอห์นผู้ซื่อสัตย์ จากนั้นกษัตริย์ก็ตรัสต่อไปว่า 'ความรักที่ฉันมีต่อเธอนั้นยิ่งใหญ่มาก ว่าถ้าใบไม้ทุกต้นเป็นลิ้นก็คงทำไม่ได้ ประกาศออกมา ฉันจะยอมสละชีวิตเพื่อชนะใจเธอ เธอคือที่สุดของฉัน จอห์นผู้ซื่อสัตย์ คุณต้องช่วยฉัน ผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์จะพิจารณาภายในตนเองเป็นเวลานานว่าจะทำอย่างไร ตั้งใจทำเรื่องนั้นไว้ เพราะแม้แต่จะมองเห็นก็ยาก ธิดาของกษัตริย์ ในที่สุดพระองค์ก็ทรงคิดหาวิธีได้ จึงตรัสกับ กษัตริย์ 'ทุกสิ่งทุกอย่างที่นางมีเกี่ยวกับนางล้วนเป็นทองคำ - โต๊ะ เก้าอี้ จาน แก้ว ชาม และเฟอร์นิเจอร์ในบ้าน ท่ามกลาง สมบัติเป็นทองคำห้าตัน ให้ช่างทองคนหนึ่ง อาณาจักรได้นำสิ่งเหล่านี้มาทำเป็นภาชนะและเครื่องใช้ต่างๆ นกทุกชนิด สัตว์ป่า และสัตว์ประหลาด เช่น ทำให้เธอพอใจแล้วเราจะไปที่นั่นกับพวกเขาและลองเสี่ยงโชคดู' กษัตริย์ทรงรับสั่งให้นำช่างทองทั้งหมดมาหาพระองค์ ต้องทำงานทั้งกลางวันและกลางคืนจนกระทั่งในที่สุดก็ได้สิ่งที่วิเศษที่สุด เตรียมพร้อมแล้ว เมื่อทุกอย่างถูกเก็บไว้บนเรือ จอห์นผู้ซื่อสัตย์ ทรงสวมชุดพ่อค้า และกษัตริย์ก็ทรงถูกบังคับให้ทำ เหมือนกันเพื่อให้ตัวเองแทบจำไม่ได้ จากนั้นพวกเขาก็แล่นเรือ ข้ามทะเลไปและแล่นเรือต่อไปจนถึงเมืองที่ เจ้าหญิงแห่งเรือนทองประทับอยู่ จอห์นผู้ซื่อสัตย์สั่งให้กษัตริย์ประทับอยู่บนเรือและรอ เขากล่าวว่า “บางทีฉันอาจจะพาเจ้าหญิงมาด้วย” 'ดังนั้นจงดูให้ทุกสิ่งเป็นระเบียบเรียบร้อย จงมีภาชนะทองคำ ออกเดินทางและตกแต่งเรือทั้งลำแล้ว' จากนั้นเขาก็ประชุมกันที่ ผ้ากันเปื้อนของเขาที่เต็มไปด้วยของสีทองต่างๆ ขึ้นไปบนฝั่งและเดิน ตรงไปยังพระราชวังหลวง เมื่อพระองค์เสด็จเข้าไปในลานพระราชวัง พระราชวังมีหญิงสาวสวยยืนอยู่ข้างบ่อน้ำกับผู้หญิงสองคน ถังทองคำในมือของเธอ ตักน้ำด้วย และเมื่อเธอ กำลังหันกลับมาถือน้ำอัดลมไปเห็น คนแปลกหน้าถามว่าเขาเป็นใคร เขาจึงตอบว่า “ฉันเป็นพ่อค้า และ เขาเปิดผ้ากันเปื้อนของเขาและให้เธอมองเข้าไป แล้วเธอก็ร้องว่า 'โอ้ อะไรนะ สิ่งทองอันสวยงาม' และวางถังลงและมองดู เครื่องทองเรียงต่อกัน แล้วหญิงสาวก็พูดว่า 'เจ้าหญิง' ต้องดูสิ่งเหล่านี้ เธอมีความยินดีกับสิ่งของที่เป็นทองมาก เธอจะซื้อทุกสิ่งที่คุณมี' เธอจับมือเขาและพาเขาไป ชั้นบน เพราะนางเป็นสาวใช้ เมื่อพระราชธิดาเห็น สินค้านั้นนางก็ดีใจมากและกล่าวว่า 'มันสวยงามมาก ได้ทำงานเพื่อจะซื้อพวกเขาทั้งหมดจากคุณ' แต่จอห์นผู้ซื่อสัตย์กล่าวว่า 'ฉัน ฉันเป็นเพียงคนรับใช้ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง สิ่งที่ฉันมีอยู่ที่นี่คือ อย่าไปเปรียบเทียบกับสิ่งที่นายของฉันมีอยู่ในเรือของเขา สิ่งที่สวยงามและมีค่าที่สุดที่เคยมีมา ทองคำ' เมื่อเธอต้องการให้นำทุกสิ่งทุกอย่างมาให้เธอ เขากล่าวว่า 'มีมากมายจนต้องใช้เวลาหลายวันจึงจะเสร็จ นั่นและจะต้องมีห้องมากมายเพื่อจัดแสดงสิ่งเหล่านี้ บ้านไม่ใหญ่พอ' แล้วความอยากรู้และความปรารถนาของเธอก็ยังคงอยู่ ตื่นเต้นมากขึ้นจนในที่สุดเธอก็บอกว่า 'พาฉันไปที่เรือหน่อย ฉันจะ จงไปที่นั่นเถิด และไปดูสมบัติของนายท่าน' เมื่อได้ยินเช่นนี้ จอห์นผู้ซื่อสัตย์ดีใจมาก จึงพาเธอไปที่เรือ และเมื่อ พระราชาทรงเห็นนางก็ทรงเห็นว่านางมีความงามยิ่งกว่า ภาพนั้นได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเป็นเช่นนั้น และไม่ได้คิดอะไรอื่นใดนอกจากนั้น หัวใจของเขาจะแตกสลายเป็นสองท่อน จากนั้นเธอก็ขึ้นเรือและ กษัตริย์ทรงนำนางเข้าไปข้างใน อย่างไรก็ตาม จอห์นผู้ซื่อสัตย์ยังคงอยู่กับ นายท้ายเรือและสั่งให้เรือออกไปโดยกล่าวว่า 'เตรียมทุกอย่างให้พร้อม แล่นเรือไปจนบินไปเหมือนนกในอากาศ' กษัตริย์ทรงแสดงให้เราเห็น ภาชนะทองคำของเธอทุกอัน รวมทั้งสัตว์ป่าด้วย สัตว์ประหลาด หลายชั่วโมงผ่านไปขณะที่เธอกำลังมองเห็น ทุกสิ่งทุกอย่าง และด้วยความยินดี เธอไม่ได้สังเกตว่าเรือลำนั้น แล่นเรือออกไป หลังจากที่เธอมองดูสิ่งสุดท้ายแล้ว เธอขอบคุณ พ่อค้าและอยากจะกลับบ้านแต่พอมาถึงฝั่ง เรือนั้นนางเห็นว่ามันอยู่ในทะเลหลวงไกลจากแผ่นดิน รีบเร่งเดินเรือต่อไปโดยเตรียมใบเรือให้พร้อม 'อ่า' เธอร้องด้วยความตกใจ 'ฉัน ฉันถูกทรยศ ฉันถูกพาไปและตกอยู่ภายใต้อำนาจของ พ่อค้า-ฉันขอตายเสียดีกว่า' แต่กษัตริย์กลับจับมือเธอไว้ และกล่าวว่า 'ข้าพเจ้ามิใช่พ่อค้า ข้าพเจ้าเป็นกษัตริย์ และไม่มีต้นกำเนิดอันต่ำต้อยกว่านั้น' กว่าคุณแล้ว และถ้าฉันพาคุณไปด้วยความแยบยล นั่นก็มี เกิดขึ้นเพราะความรักอันยิ่งใหญ่ที่ฉันมีต่อคุณ ครั้งแรก เมื่อฉันมองดูภาพของคุณ ฉันก็หมดสติไป เมื่อเจ้าหญิงแห่งบ้านทองได้ยินดังนั้นก็ ก็สบายใจและใจเธอก็ดึงดูดเข้าหาเขาจนเธอเต็มใจ ยินยอมเป็นภรรยาของตน เกิดขึ้นขณะที่พวกเขากำลังล่องเรือ ข้ามทะเลลึกไป จอห์นผู้ซื่อสัตย์ซึ่งนั่งอยู่บน ส่วนหน้าของเรือมีเสียงดนตรีและเห็นอีกาสามตัวบินอยู่กลางอากาศ ซึ่งบินเข้ามาหาพวกเขา เมื่อได้ยินดังนั้น เขาก็หยุดเล่นและ ได้ฟังสิ่งที่เขาพูดกันมาก็รู้ดี เข้าใจแล้ว คนหนึ่งร้องว่า 'โอ้ นั่นเขากำลังแบกเจ้าหญิงแห่ง บ้านทองคำ' 'ใช่' คนที่สองตอบ 'แต่เขาไม่มี เธอยังอยู่' คนที่สามพูด 'แต่เขาจับตัวเธอได้แล้ว เธอนั่งอยู่ข้างๆ เขาอยู่ในเรือ' แล้วคนแรกก็เริ่มพูดอีกครั้งและร้องว่า 'ช่างดีเหลือเกิน นั่นจะทำให้เขาทำอย่างนั้น เมื่อพวกเขาถึงฝั่ง ม้าสีน้ำตาลจะกระโดด เข้ามาหาเขาและเจ้าชายจะปรารถนาจะขึ้นขี่ แต่ถ้าเขา ทำอย่างนั้นมันจะวิ่งหนีเขาไปและลอยขึ้นไปในอากาศ เขาจะไม่มีวันได้เห็นสาวพรหมจารีของเขาอีกต่อไป' คนที่สองพูด 'แต่ไม่มี หลบหนี' 'โอ้ ใช่ ถ้ามีคนอื่นขึ้นไปอย่างรวดเร็วและจัดการมัน ปืนพกที่เขาจะหาในซองแล้วยิงม้า ตายแล้ว กษัตริย์หนุ่มก็รอด แต่ใครจะรู้ล่ะ และใครก็ตาม รู้แล้วบอกเขาไปก็จะกลายเป็นหินไป ตั้งแต่ปลายเท้าถึงเข่า' จากนั้นคนที่สองก็พูดว่า 'ฉันรู้มากกว่านั้นด้วยซ้ำ ถ้าม้าตายแล้ว กษัตริย์หนุ่มก็ยังจะไม่ได้เจ้าสาวของเขาไป เมื่อพวกเขาเข้าไปในปราสาทด้วยกัน ชุดแต่งงานที่ตีตราจะ นอนอยู่ในภาชนะนั้น ดูราวกับว่ามันถูกทอด้วยทองคำและ เงินนั้นเป็นเพียงกำมะถันและน้ำมันดินเท่านั้น และถ้าเขาใส่ ถ้าเปิดไว้มันจะเผาเขาจนไหม้ถึงกระดูกและไขกระดูก' ชายคนที่สามกล่าว 'ไม่มีทางหนีเลยหรือ' 'โอ้ ใช่' คนที่สองตอบ 'ถ้ามี คนหนึ่งสวมถุงมือคว้าเสื้อแล้วโยนเข้ากองไฟ เผามันเสีย กษัตริย์หนุ่มจะรอด แต่มันจะมีประโยชน์อะไร ใครรู้แล้วบอกเขาไปครึ่งหนึ่งร่างกายของเขาจะกลายเป็น ก้อนหินจากหัวเข่าถึงหัวใจ' แล้วคนที่สามก็พูดว่า 'ฉันยังคงรู้ ยิ่งถ้าชุดเจ้าสาวถูกเผา พระราชาหนุ่มก็ยังคง ไม่มีเจ้าสาวของเขา หลังจากงานแต่งงาน เมื่อการเต้นรำเริ่มต้นและ ราชินีสาวกำลังเต้นรำอยู่ จู่ๆ เธอก็ซีดลงและล้มลง ราวกับตายแล้ว และถ้าใครไม่ยกเธอขึ้นและตักสามหยด เลือดจากเต้านมขวาของเธอแล้วคายออกมาอีก เธอจะตาย แต่หากผู้ใดรู้แล้วประกาศออกไปก็จะกลายเป็น หินตั้งแต่ศีรษะถึงฝ่าเท้า' เมื่อ กาได้พูดถึงเรื่องนี้ด้วยกันแล้วบินต่อไปและซื่อสัตย์ จอห์นเข้าใจทุกสิ่งเป็นอย่างดี แต่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเขาก็ เงียบลงและเศร้าใจ เพราะถ้าเขาปิดบังสิ่งที่ได้ยินจากเขา ท่านอาจารย์ ถ้าอย่างนั้นก็คงจะน่าเสียดาย และถ้าท่านเปิดเผยเรื่องนี้ให้ทราบ เขาเองก็ต้องเสียสละชีวิตของเขาเอง แต่ในที่สุดเขาก็กล่าวว่า แก่ตนเองว่า 'ฉันจะช่วยนายของฉันได้ แม้ว่ามันจะนำมาซึ่งความหายนะก็ตาม ข้าพเจ้าเอง' เมื่อพวกเขามาถึงฝั่ง ทุกอย่างก็เกิดขึ้นเหมือนที่เคยเกิดขึ้น ทำนายโดยกา และม้าสีน้ำตาลเข้มตัวหนึ่งก็กระโดดออกมา ไปข้างหน้า “ดี” กษัตริย์ตรัส “เขาจะพาฉันไปยังพระราชวังของฉัน และกำลังจะขึ้นไปก็เจอจอห์นผู้ซื่อสัตย์มาอยู่ตรงหน้าแล้วกระโดด รีบหยิบปืนออกจากซองแล้วยิง ม้า แล้วข้าราชบริพารของกษัตริย์คนอื่นๆ ซึ่งไม่ค่อยชอบนัก ของจอห์นผู้ซื่อสัตย์ร้องว่า 'การฆ่าสัตว์ที่สวยงามนั้นน่าละอายเพียงใด นั่นคือการนำพระราชาไปยังพระราชวังของพระองค์” แต่พระราชาตรัสว่า 'เงียบไว้และปล่อยเขาไว้คนเดียว เขาเป็นจอห์นผู้ซื่อสัตย์ที่สุดของฉัน' ใครจะรู้ว่าจะมีอะไรดีเกิดขึ้นจากสิ่งนี้' พวกเขาเข้าไปในพระราชวังแล้ว ในห้องโถงมีจานวางอยู่และมีชุดเจ้าสาววางอยู่ด้วย ดูไม่ต่างอะไรจากที่ทำมาจากทองและเงิน กษัตริย์หนุ่มเดินไปหาและกำลังจะคว้ามันไว้แต่ จอห์นผู้ซื่อสัตย์ผลักเขาออกไป จับมันด้วยถุงมือแล้วพามันไป รีบไปที่กองไฟแล้วเผามันทิ้ง คนงานคนอื่นๆ ก็เริ่ม บ่นพึมพำว่า ดูเถิด บัดนี้พระองค์ยังทรงเผาเจ้าสาวของพระราชา เสื้อผ้า' แต่กษัตริย์หนุ่มกล่าวว่า 'ใครจะรู้ว่าเขาอาจมีดีอะไร เสร็จแล้ว ปล่อยเขาไว้คนเดียว เขาเป็นจอห์นผู้ซื่อสัตย์ที่สุดของฉัน' และตอนนี้ พิธีแต่งงานเริ่มขึ้นแล้ว เจ้าสาวก็เต้นรำด้วย ส่วนหนึ่งแล้วจอห์นผู้ซื่อสัตย์ก็เฝ้าดูและมองดูหน้าของเธอ แล้วจู่ๆนางก็ซีดลงและล้มลงกับพื้นเหมือนนางเป็น ตายแล้ว เขาจึงรีบวิ่งไปหาเธอ ยกเธอขึ้นและพาเธอเข้าไปใน ห้องหนึ่ง - จากนั้นเขาก็วางเธอลง แล้วคุกเข่าลงและดูดเธอทั้งสาม หยดเลือดจากเต้านมขวาของเธอแล้วคายออกมาทันที นางหายใจเข้าอีกครั้งและตั้งสติได้ แต่กษัตริย์หนุ่มได้เห็น เรื่องนี้และไม่รู้ว่าเหตุใดจอห์นผู้ซื่อสัตย์จึงทำเช่นนั้น จึงโกรธและ ร้องว่า 'โยนเขาลงไปในคุกใต้ดิน' เช้าวันรุ่งขึ้น จอห์นผู้ซื่อสัตย์ก็ ถูกตัดสินลงโทษและถูกนำไปแขวนคอ และเมื่อเขายืนอยู่บนที่สูง และถูก ที่กำลังจะถูกประหารชีวิต เขากล่าวว่า 'ทุกคนที่ต้องตายจะได้รับอนุญาต ก่อนที่เขาจะกล่าวสุนทรพจน์ครั้งสุดท้าย ฉันขออ้างสิทธิ์นั้นด้วย “ใช่แล้ว” กษัตริย์ตรัสตอบว่า “จะประทานให้แก่เจ้า” แล้วตรัสว่า จอห์นผู้ซื่อสัตย์ 'ฉันถูกตัดสินอย่างไม่ยุติธรรม และฉันก็ซื่อสัตย์ต่อเขาเสมอมา คุณและเขาเล่าว่าเขาได้ฟังการสนทนาของ อีกาเมื่ออยู่บนทะเล และเขาถูกบังคับให้ทำสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด สิ่งต่างๆ เพื่อช่วยเจ้านายของเขา จากนั้นพระราชาก็ร้องว่า 'โอ้ พระเจ้าข้า จอห์นผู้ซื่อสัตย์ ขออภัย ขออภัย นำเขาลงมา' แต่ในฐานะผู้ซื่อสัตย์ จอห์นพูดคำสุดท้ายที่เขาล้มลงจนไร้ชีวิตและกลายเป็น หิน. จากนั้นพระราชาและพระราชินีทรงทนทุกข์ทรมานมาก กล่าวว่า 'โอ้ ข้าพเจ้าได้ตอบแทนความซื่อสัตย์อันยิ่งใหญ่ไปมากเพียงไร' และสั่ง รูปหินที่จะยกขึ้นไปวางไว้ในห้องนอนข้างเตียงของเขา และทุกครั้งที่เขามองดูมัน เขาก็ร้องไห้และพูดว่า 'โอ้ ถ้าฉันทำได้ ขอทรงนำท่านกลับมามีชีวิตอีกครั้ง จอห์นผู้ซื่อสัตย์ของฉันที่สุด' เวลาผ่านไประยะหนึ่ง พระราชินีทรงให้กำเนิดพระโอรสแฝดสองพระองค์ คือ พระโอรสที่เติบโตอย่างรวดเร็วและ เป็นความยินดีของเธอ ครั้งหนึ่งเมื่อพระราชินีเสด็จไปโบสถ์และพระบิดา กำลังนั่งเล่นกับลูกสองคนอยู่ข้างๆ เขา เขามองดู รูปปั้นหินนั้นถอนหายใจอีกครั้งและเต็มไปด้วยความเศร้าโศก เขากล่าวว่า 'อ่า ถ้าฉัน อาจนำคุณกลับมามีชีวิตอีกครั้ง จอห์นผู้ซื่อสัตย์ที่สุดของฉัน' จากนั้น หินเริ่มพูดและพูดว่า 'คุณสามารถนำฉันกลับมามีชีวิตอีกครั้งได้ถ้าคุณ จะใช้สิ่งที่ท่านรักที่สุดเพื่อจุดประสงค์นั้น' แล้วร้องไห้ กษัตริย์ 'ฉันจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันมีในโลกนี้เพื่อคุณ' ก้อนหิน ต่อไป 'ถ้าท่านตัดหัวลูกทั้งสองของท่านด้วย มือของท่านเองและพรมเลือดของพวกเขาให้ฉัน ฉันจะได้กลับคืนมา สู่ชีวิต.' พระราชาทรงตกใจกลัวเมื่อทรงทราบว่าพระองค์เองจะต้องฆ่าพระองค์เอง ลูกๆ ที่รักที่สุด แต่เขาคิดถึงความซื่อสัตย์อันยิ่งใหญ่ของจอห์นผู้ซื่อสัตย์ และเขาได้ตายแทนเขาแล้วชักดาบออกมาด้วยมือของเขาเอง ตัดหัวเด็ก ๆ ออก และเมื่อเขาได้ทาหินด้วย เลือดและชีวิตของพวกเขากลับคืนสู่มัน และจอห์นผู้ซื่อสัตย์ก็ยืนหยัดอีกครั้ง ปลอดภัยและมีสุขภาพดีต่อหน้าเขา เขากล่าวกับกษัตริย์ว่า 'ความจริงของพระองค์จะ ไม่ปล่อยให้ขาดรางวัล จึงเอาศีรษะเด็กมาสวม แล้วถูบาดแผลด้วยเลือดของพวกเขาอีกครั้ง ทั้งหมดอีกครั้งทันทีและกระโดดไปรอบๆ และเล่นต่อไปราวกับว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วกษัตริย์ก็ทรงปีติยินดี และเมื่อพระองค์เห็น เมื่อพระราชินีเสด็จมา พระองค์ได้ทรงซ่อนจอห์นผู้ซื่อสัตย์และเด็กทั้งสองไว้ในที่กำบังอันใหญ่โต เมื่อเธอเข้าไป พระองค์ตรัสถามเธอว่า 'คุณได้สวดมนต์ใน คริสตจักร' 'ใช่' เธอตอบ 'แต่ฉันคิดอยู่ตลอดเวลา ของจอห์นผู้ซื่อสัตย์และเคราะห์ร้ายอะไรที่เกิดขึ้นกับเขาโดยทางเรา' แล้วเขาก็พูดว่า 'ภรรยาที่รัก เราจะให้ชีวิตเขาอีกครั้งได้ แต่มันจะ ทำให้เราเสียลูกชายตัวน้อยสองคนไป ซึ่งเราต้องเสียสละ” พระราชินี หน้าซีดและหัวใจของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่เธอกล่าวว่า 'เราเป็นหนี้ ให้แก่เขาเพราะความซื่อสัตย์อันยิ่งใหญ่ของเขา' แล้วกษัตริย์ก็ทรงชื่นชมยินดีว่า นางก็คิดเหมือนที่เขาคิด แล้วไปเปิดตู้ ได้ให้กำเนิดจอห์นและลูกๆ ที่ซื่อสัตย์ และกล่าวว่า 'พระเจ้าทรงเป็น สรรเสริญแล้วท่านก็พ้นทุกข์แล้ว และเราก็มีลูกชายตัวน้อยของเราอีก และเล่าให้เธอฟังว่าเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นอย่างไร จากนั้นพวกเขาก็อยู่ด้วยกัน มีความสุขมากจนกระทั่งเสียชีวิต
ขายการ์ตูน pdf Princess หมึกจีน เล่มละ 20 บาท ดูรายละเอียดคลิกรูป
